Бер көлеп алыйк...

Әти кеше мәктәптә укучы улының өйгә бирелгән дәресләрен хәзерләп утыра. Ишектә кыңгырау чылтырый. Анда – күрше ире:

– Улыгызның математикадан өй эшләрен эшләдегезме?

– Эшләдек….

– Күчерергә биреп торыгыз әле…

* * *

Балалар бакчасыннан Вәли тырналып кайтып керә.

– Нәрсә булды? – дип сорыйлар аннан.

– Яңа ел кичәсендә кулга-кул тотынышып чыршы тирәли әйләнгән идек. Чыршы зур, балалар аз килгән булып чыкты.

* * *

Вәли мәктәптән өенә кайтып кергәч:
– Җитте! Бүтән бу мәктәбегезгә ике аягымның берсен дә атламыйм!
– Нишләп?
– Укый белмим, яза белмим, ә сөйләшеп утырырга рөхсәт итмиләр.

* * *
Кечкенә Наил бик начар укый: көн саен я икеле, я өчле генә алыйп кайта.
Әнисе, улын оялтмакчы булып:
– Әнә күр әле: Фәнис гел бишлегә генә укый. Фәнистән үрнәк ал! – дип тора икән.
Беркөн Наил мәктәптән бик шатланып, авызын ерып кайта икән.
Әнисе, гаҗәпләнеп:
– И, улым, күреп торам: бүген бишле алдың, шулай бит?
– Юк, әни, Фәнис икеле алды! – дигән малай.

* * *

Химия дәресе.
Укытучы: 
– Мәйсәрә, синең сыекчаң нинди төстә килеп чыкты?
– Кызыл.
– Дөрес. Утыр, биш. 
– Сания, ә синеке? 
– Алсу төстә.
– Бик үк дөрес түгел. Утыр, дүрт.
– Вәли, ә синеке нинди төстә.
– Кара.
– Ике. Балалар! Идәнгә капланыгыз!

* * *

Әтисе һәм аның беренче сыйныфта укучы улы вокзалда поезд көтеп утыралар. Улы:
– Әти, безнең каршыда утыручы абый беләсеңме кем?
– Кем?
Укытучы.
– Каян белдең?
– Утырыр алдыннан ул урындыкны бик җентекләп өйрәнде.

* * *

Урыс теле дәресе:

– Рустам, телефон звОнит или звонИт?

– Белмим, апа, у меня шалтрата.