ШАЯН КАР БӨРТЕКЛӘРЕ

Аеруча кышның беренче көннәрендә үк яуган кар бөртекләре зарланган. Февраль бураннарына ияреп килгәннәре дә аларга кушылган: «Чыннан да, буран белән бергәләп очып йөрүе шундый күңелле иде, ә хәзер тик ят инде», – дигәннәр.

Шуннан озын-озак кына сөйләшкәннәр, серләшкәннәр дә биергә өйрәнергә булганнар.

– Менә күрерсез! – дип кычкырган иң матур, иң ялтыравыклы кар бөртеге. – Бии-бии без әллә кайларга кадәр китә алырбыз!..

Аннары ак кар бөртекләре көлешә-көлешә биергә өйрәнгәннәр. Бии-бии уйный-шаяра башлаганнар. Бер-берсенә тиеп, берсен-берсе кытыклаганнар. Күз яшьләре чыкканчы көлгәннәр һәм, үзләре дә сизмәстән, шаян тамчыларга әверелгәннәр. Шуннан алар, шау-гөр килеп, гөрләвек булып, елгага таба юл алганнар.

Менә шулай барлыкка килгән, ди, язның шаян гөрләвекләре.

Айсылу Имамиева