Бүре

Чечен халык әкияте

Күптән инде, бик борынгы заманнарда җирдән бик көчле давыл узган. Диңгез һәм елгалар ярларыннан чыккан, таулар җимерелгән, агачлар төбе-тамыры белән кубарылып чыккан. Давыл бик күп бәхетсезлекләр китергән. Җир йөзендәге бөтен тереклек иясе, куркынычсыз урыннар эзләп табып, качып котылганнар. Давылдан бер бүре генә курыкмаган. Кыя өстенә менеп баскан да давыл белән бергә-бер чыккан. Давыл аның тиреләрен ерткалаган, йоннарын йолыккан, барыбер урыныннан кузгата алмаган.

Ниһаять, давыл узган, җил тынган. Берни дә булмаган шикелле ялтырап кояш килеп чыккан, җирдә тынычлык урнашкан.

Җәнлек-җанварлар да акрынлап яшеренгән урыннарыннан чыга башлаганнар. Җыелышып, давыл белән көрәшкән бүре янына килгәннәр.

‒ Бүре, җил агачларны кубарып ташлаганда, җирне су басканда, кыя-ташлар җимерелгәндә бары бер син генә урыныңнан кузгалмадың...

Канга батып беткән горур бүре еракка төбәлгән карашын алмый гына болай дип җавап биргән:

‒ Бу җир – минем Ватаным, ни генә булмасын, нинди генә бәхетсезлек сагаламасын, Ватанымны беркайчан да ташлап китмәячәкмен.

Бу сүзләр башка җанварларны уйланырга мәҗбүр иткән. Оятларыннан алар кире өннәренә борылып кайтып киткәннәр.

Яраланып, теткәләнеп беткән, барыбер давылга баш имәгән бүре, урыныннан кузгалмый гына җанварлар артыннан карап калган.

Бүренең башка Ватаны юк...

Ватан бер генә.