Резеда Вәлиева

Балачак әдипләре

Иң матур җир
– Кояш, Кояш,
Син биектә,
Бар дөньяны күрәсең,
Әйтче,
Иң матур җир кайда?
Син бит инде беләсең.
– Әйе, – диде Кояш, – беләм,
Мин әйтәм,
Тыңлап кара,
Иң матур җир – Туган җир ул,
Онытма моны, бала!

Тургай
Тургай таңда уянды,
Бер талпынып куанды.
Тирә-ягы – иркен кыр,
Күңелендә – татлы җыр.
Ә җырында – туган як,
Алтын бодай үскән чак,
Энҗе-чыклар төшкән чак,
Йомшак җилләр искән чак,
Чиксез гүзәл туган як.
Алтындай кыр өстендә,
Зәңгәрсу нур эчендә,
Тургай оча уйнаклап.
Күңелле бер чыңлау булып,
Канатлы кыңгырау булып,
Җыры яңгырый еракка...

Урманда бәйрәм булган
Урманда бәйрәм булган,
Җәнлекләр концерт куйган.
Аюбай гармун тапкан,
Сандугачны җырлаткан.
Бүре барабан каккан,
Куян курай уйнаткан.
Тик карга аптыраткан,
Һич оялып тормаган:
«Кар!» да «Кар!» дип «җырлаган».